کشف چگونگی پیش بینی وقوع ابرنواخترها از سوی ستاره شناسان

پایگاه خبری «ساینس آلرت» در گزارشی اعلام کرد اخترشناسان بر این باورند که آن‌ها متوجه شده اند که چگونه می‌توان پیش بینی کرد یک ابرنواختر رخ می‌دهد.

در این گزارش آمده است: در یک پژوهشی که به تازگی در زمینه «اختر شناسی پرانرژی» به انجام رسیده است، تیمی از محققان ژاپنی قرار است راهکار‌هایی را برای مشاهده و احتمالا پیش بینی نشانه‌های پیش ماده انفجاری از نوع داخلی و ابرنواختر‌های کهکشانی مورد بررسی قرار دهند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بر اساس این گزارش، این پژوهش ظرفیت آن را دارد تا متوجه شویم چطور و چگونه ابرنواختر‌ها در سراسر جهان رخ می‌دهند. اما شاید برای شما این پرسش پیش بیاید تشخیص ابرنواختر‌ها پیش از وقوع آن تا چه اندازه مهم است.

«دایچی سونا» اخترفیزیکدان در یک مرکز پژوهشی گیتی شناسی در دانشگاه توکیو و مسئول اصلی این پژوهش گفت: از دیدگاه من، این مسأله از دو جنبه دارای اهمیت است. نخست در حالی که ما می‌دانیم ابرنواختر‌ها انفجار‌هایی هستند که مرگ ستارگان پرجرم را نشان می‌دهند، و اینکه آنچه در شُرُف پایان زندگی عمر این ستارگان رخ می‌دهد، همچنان رازآلود است. در واقع پیش ماده‌های ابرنواختر‌ها که با برخی کار‌های مشاهده‌ای اخیر اعلام شده اند، از روی تکامل یک تئوری استاندارد ستاره‌ای مورد پیش بینی قرار نگرفته اند.

او در ادامه می‌گوید: مقاله ما ادعا می‌کند که ما می‌توانیم این پیش ماده را با مشاهده آینده به شکلی عمیق بررسی کنیم؛ مسأله‌ای که می‌تواند به تعمیق فهم درک ما از تکامل ستاره‌ای و پالایش نظریه موجود کمک کند. دوم، یافتن پیش ماده ابرنواختر می‌تواند به اجازه دهد هشداری خیلی زود در مورد یک ابرنواختر در آینده‌ای نزدیک داده شده و به تمدید چارچوب زمانی در دسترس برای هماهنگ کردن چندین پیام (شامل نور، نوترینو، امواج گرانشی) کمک کند.

گفتنی است ابرنواختر به انفجار عظیم یک ستاره غول پیکر در پایان عمر آن گفته می‌شود. این انفجار می‌تواند در عرض چند ثانیه انرژی بیشتر از آنچه خورشید در طول پنج میلیارد سال عمر خود ساطع کرده است، در فضا پراکنده کند.

باشگاه خبرنگاران جوان فضای مجازی دريچه فناوری

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: ابرنواختر اخترشناسان اختر شناسی ابرنواختر ها پیش بینی پیش ماده

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۴۳۵۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف جدید زبان‌شناسان: ۴ سفر حماسی از سرزمین‌های یخی که به پیدایش اولین آمریکایی ها منجر شد

تقریباً نیمی از خانواده‌های زبانی دنیا در قاره آمریکا یافت می‌شوند. با اینکه بسیاری از این زبان‌ها اکنون منقرض شده‌اند، تحلیل زبان‌های تاریخی به ما امکان بررسی، مقایسه و ردیابی آن‌ها در گذر زمان را می‌دهد تا گروه‌های اولیه ساکن در این قاره را بهتر درک کنیم.

جهانا نیکولز، زبان‌شناس تاریخی در دانشگاه برکلی کالیفرنیا در پژوهشی که اواخر ماه مارس در مجله American Journal of Biological Anthropology منتشر شد، به بررسی ساختار ۶۰ زبان از سراسر آمریکا و کانادا پرداخت. این بررسی نشان داد که این زبان‌ها از دو گروه زبانی اصلی نشأت گرفته‌اند که در دست‌کم چهار موج مجزا وارد آمریکای شمالی شده‌اند.

کشف تاریخچه قاره آمریکا با علم زبان‌شناسی

به گزارش گجت نیوز، نیکولز ۱۶ ویژگی این زبان‌ها از جمله ساختار هجا، جنسیت اسم‌ها و نحوه تولید صامت‌ها هنگام صحبت را مورد بررسی قرار داد. نتایج این بررسی حاکی از آن است که این زبان‌ها به دو گروه اصلی تقسیم می‌شوند: گروه اول شامل زبان‌هایی است که ضمیر اول شخص آن‌ها دارای آوای «ن» و ضمیر دوم شخص دارای آوای «م» است. گروه دوم شامل زبان‌های دیرینه‌تری است که می‌توانند یک جمله کامل را تنها در یک کلمه منتقل کنند.

تحليل‌های بیشتر زبان‌شناسی نشان می‌دهند که ورود انسان‌ها به قاره آمریکا در چهار موج مجزا رخ داده است. اولین موج حدود ۲۴ هزار سال پیش اتفاق افتاد، زمانی که یخچال‌های عظیم بخش زیادی از آمریکای شمالی را پوشانده بودند.

خانم نیکولز هیچ ویژگی منحصر به فردی در زبان‌های آن دوره پیدا نکرده که نشان‌دهنده ورود گروهی متنوع از مردم و زبان‌ها به آمریکای شمالی در آن زمان باشد. موج دوم مهاجرت حدود ۱۵ هزار سال پیش با مردمی همراه بود که زبان‌هایی با ضمیر اول شخص «ن» و ضمیر دوم شخص «م» داشتند.

موج سوم نیز هزار سال بعد با مردمانی همراه بود که زبان‌هایی با صامت‌های ساده داشتند. سپس موج چهارم حدود ۱۲ هزار سال پیش همراه ورود زبان‌هایی با صامت‌های پیچیده از راه رسید.

تا همین اواخر، محققان بر این باور بودند که اولین آمریکایی ها حدود ۱۳ هزار سال پیش از طریق یک پل خشکی از سیبری وارد این قاره شده‌اند. اما مطالعات قبلی خانم نیکولز روی داده‌های زبانی او را متقاعد کرد که این زمان برای شکل‌گیری نزدیک به ۲۰۰ زبان بومی آمریکا کافی نبوده است. در عوض او معتقد است که اولین ورود انسان‌ها به حدود ۳۵ هزار سال پیش بازمی‌گردد.

از آن زمان، حجم فزاینده‌ای از تحقیقات باستان‌شناسی، زمین‌شناسی، اقلیم‌شناسی و ژنتیک، تاریخ ورود اولیه انسان‌ها به آمریکا را به عقب رانده است و اجماع جدیدی بر این شکل گرفته که چندین موج از مهاجران در مقاطعی بین ۳۰ تا ۲۵ هزار سال پیش راه خود را به قاره آمریکا باز کرده‌اند.

خانم نیکولز گفت: «اضافه کردن مطالعات زبانی به این تحقیقات به معنای تأیید متقابل این چهار رشته علمی است. به نظر من حالا این تفسیر بسیار محکمه‌پسند است».

اندرو کاول، انسان‌شناس و زبان‌شناس در دانشگاه کلرادو بولدر که در این پژوهش مشارکت نداشته، در ایمیلی به سایت معتبر جهانی لایو ساینس گفته که مطالعه خانم نیکولز جالب است زیرا «داده‌های زبانی بر پذیرش فزاینده سایر حوزه‌های علمی صحه می‌گذارد که آمریکای شمالی بسیار زودتر از آنچه برای دهه‌ها تصور می‌شد، مسکونی شده است».

با این حال، آقای کاول خاطر نشان کرد که تحلیل آماری این پژوهش نشان می‌دهد که دو زبان، یوروک و آراپاهو، طبقه‌بندی کاملاً متفاوتی دارند؛ این درحالیست که می‌دانیم این دو زبان از نظر ژنتیکی با هم مرتبط هستند و هر دو جزئی از ابرخانواده زبان‌های آلگیک به شمار می‌آیند (زبان یوروک در شمال دور کالیفرنیا و زبان آراپاهو در ایالت‌های وایومینگ و اوکلاهما صحبت می‌شده است).

آیا اولین آمریکایی ها، از آسیا مهاجرت کرده‌اند؟

البته، نفوذ زبان‌های همسایه می‌تواند روی زبان‌های دیگر تاثیر زیادی بگذارد و این موضوع می‌تواند روابط اولیه‌ آن‌ها را مخدوش کند، همانطور که آقای کاول اشاره کرد.

اگرچه این پژوهش جدید مدلی را برای چگونگی ورود و تکامل زبان‌ها در آمریکای شمالی ارائه می‌دهد، اما به خاستگاه آن‌ها که هنوز ناشناخته است، اشاره‌ای نمی‌کند.

خانم نیکولز گفت: «به احتمال زیاد مردمی که به آمریکای شمالی نقل مکان کردند، اقوام خود را در آسیا رها کرده‌اند و ممکن است برخی از آن زبان‌ها همچنان در سیبری باقی مانده باشند».

با این حال به گفته او، محدودیت‌های روش مقایسه‌ای زبان‌شناسی به این معناست که شاید هرگز آن را نباید قطعی دانست.

کانال عصر ایران در تلگرام